Alots Gezuraga, Errigoiti (Nabarra), 2010eko abuztuan
Aitor Nafarrondok euskaratua
Hemen gaude nabarzale guztiak, abuztuaren hamabostean, Pasai Donibanen, gure Estatuaren sorreraren urteurrena ospatzeko. Gure herriak inperialismoaren aurka mantendutako borrokan, 778 eta 824 urteetan Orreagan gertatu ziren batailen ondorioz, Estatua eratu zen. Gure herriaren nortasuna gure hizkuntzan, “lingua navarrorum”ean, islatzen da. Gure herriaren izaera politikoa berriz, Nabarrako Erreinuaren mendeetako iraupenak erakusten du, bere jatorria VII. mendeko Baskoniako dukerrian zuelarik: Europako herririk zaharrena gara, bai, baina baita, askotan ahaztu edo jakiten ez dena, Europako lehenengotariko Estatuetako bat, eta gehien iraun zutenetarikoa: IZAN ETA UKAN.
Nabarron zorionerako, gure askatasun historikoaren garra ez da itzali, hainbat herri inperialistei aurre egitea lortu diegulako: erromatarrak, frankoak, godoak, musulmanak, gaztelar-aragoarrak, eta gaur, espainiar eta frantziar inperialismoak. EZ DA GUTXI!
Horixe dugu jarraitu beharreko bidea: indarrez hartutako gure Estatuaren errealitatea, eta hau askatzeko borroka. Hauxe da gure egungo errealitate historikoa azaltzen duen inflexio puntua, eta beraz, gure egoera politikoa argitzen duena. Ez karlismoak, ezta nazionalismoak ere, ez dute jakin gure historia, gure esperientzia gizarteratzen, beraz jatorriz murriztuak eta gaizki bideratuak jaio ziren proiektu politikoak izan ziren.
Nazionalismo edo abertzalismoak karlismoa bere egin zuen modura (gogora ditzagun Jaungoikoa eta Lagizarra), nabarzaleok gure egin behar ditugu abertzalismoa edota karlismoaren alderdirik onenak, hala nola Foruen edo ohituratan oinarritutako Zuzenbide Piriniotarraren ideiak, baina haien akatsengandik ere ikasiz. Ezin izango dugu berriz ere huts egin, gure Estatua berreskuratu nahi badugu.
Gure historiari dagokionez. Historia argia da. Karlismoak lau estatu euskaldun ezberdinduen ideia bultzatzen zuen, estatu bakoitzak errege gaztelar-espainiarrekin paktatu zuelakoan; nazionalismoak berriz “Euzkadi” estatuaren ideia sortu zuen, eta gaur, berez historikoagoa den Euskal Herria terminoarekin batera erabiltzen dute, terminoak nahasiz. Euskal Herria definizio kultural edota etnikoa da, germaniar, luso edo anglosajoi-ren maila berean; baskoiak, horixe da garena. “Euskal Herria” nazioarteko oihartzun txikiko terminoa da, ibilbide politiko motzekoa, baskoinak modu askean sortutako batasun politiko milenarioaren ukapena. Batasun politiko honen izena Nabar Estatua da: egun inbaditua eta menderatua dagoena, hauxe da gure abiapuntua. Ez dugu beste estaturik sortzeko beharrik, baizik eta duguna ondo ezagutu, askatu ahal izateko.
Gure antolamendu juridikoari dagokionez. Nabarzaleok gure legeen funtsa berreskuratu behar dugu: Zuzenbide Piriniotarra, Nabar Estatuaren zuzenbidea, “Foru” izenarekin ezagunagoa. Hauek herriak egindako legeak dira, ohiturak egindakoak, hasi ustiapen komunalak, auzolanak edota gizartearen bizitza antolatzen duen auzotik, eta gure nazioaren Konstituzioraino. Udal, merindade eta tenentzietatik pasatuz. Gurea, herriak sortutako lege-sorta bat da , ohiturak lege bihurtuta, behetik gorantz, bere sorleku duen gizartean guztiz errotua. Ez dago gobernuekin inolako pakturik, eta are gutxiago gobernu inperialistekin: HAU DA GURE IZANA.
Euskal Autonomi Erkidegoko edo Nafarroako Komunitate Foraleko estatutuak, euskal nazionalismoak eta erregionalismo nafar-espainiarrak defendatuak, Espainiak emandako legeak dira, honen antolamendu juridikoan oinarrituak, eta gu, betetzera behartuak gaude: inperialismoaren legeak dira, inposizioak, euskal nazionalismoak lorpen bezala saldu dizkigun lege totalitarioak: haien proiektuaren porrotaren erakusle, boterearen galera absolutua, gure herriaren eta bere izaera demokratikoaren ukapena: EZ IZAN, EZTA UKAN.
Gure gobernuari dagokionez. Nabarzaleok herriaren indarrean oinarritzen gara, Nabar Estatuaren sortze beretik, inperialismoaren aurkako Orreagako bigarren batailan. Herriak, lurraldea defendatzeko helburuarekin, bere burua gobernatu eta Estatua sortu zuen; ez zen errege baten okupazioa izan, edota jaun batzuen gaineko boterea eta hauen lurren anexioa. Gure historia egitura politiko demokratiko baten eboluzioa da: herria erregearen edo behin-behineko gobernarien gainetik. Gure auzokoen totalitarismo inperialistaren aurrean, Nabar demokrazia: IZAN ETA UKAN UZTARTURIK.
Gure estrategiari dagokionez. Iruzurraren, ezkutaketaren eta estatu totalitarioek beharrezko dituzten kolaboratzaileen bitartez ez bada, ezinezkoa da gaur egun herri baten gehiengoaren iritziaren kontra gobernatzea. Estatu moderno hauetan “ideia guztiak” sartzen dira, baina paperean soilik: ez dago tokirik herri baten eskubide printzipalarentzat, autodeterminazio eskubidearentzat. Eskubide honetatik beste guztiak jaiotzen dira. Hau, gizaki baten existentzia onartzea bezala da, baina geldi, paralizatuta, iraganik gabe, bere ohean badirau, inork bere izena esan barik, hor egongo delarik, nahi duena pentsatuz, baina isilik, hil arte. Herri baten autodeterminazio eskubidea onartzen ez bada ez dago demokraziarik, beste eredu bat dago: inperialismoaren eredu totalitarioa.
Totalitarismo modernoak, munduaren begiradapean aurrera egin ahal izateko, demokrazia itxura hartu du. Demokrazia baten elementuak hartu ditu horretarako: alderdi politikoak, parlamentuak, bozkaketak, erregioentzako autonomia ekonomiko maila bat, prentsa askatasuna, elkartzeko askatasuna… baina inposatutako demokrazia da, eta pentsatuta dago menderatutako herri eta Estatuek ezin dezaten askatasunez erabaki zer izan nahi duten, herri bezala zer egin nahi duten edo haien lurraldea nola antolatu nahi duten. Estatu totalitarioak beretzat hartu du indarkeria fisikoaren monopolioa, lege, epaile, polizia eta ejerzitoan ezkutatuta dagoena; eta biolentzia psikologikoarena, menderatutako herriaren mespretxua lortuz, heziketa legeen, hezitzaileen, kolonizatzaileen eta komunikabideen bidez. Komunikabideak, inperioaren hizkuntzan bonbardeo psikologiko latz bat barneratzen diguten inperialismoaren tresnak besterik ez dira.
Karlismoak edo nazionalismoak ez bezala, nabarzaleok ez dugu onartuko guk geuk sortutakoa ez den egitura politikorik. Gure egitura politikoak gure herriaren lanaren fruitu izan behar dira, eta ez inperialisten indarraren ondorio.
Gure nazioaren mugei dagokienez. Nabarrako Erreinuak bere balore handienetariko bat Ebroko mugan zuen, han zeuden gaztelu gehienak, eta han aberriaren maitale handienak, inbasio espainiarraren ostean jazarpen gogorrena jasan zutenak. Saltus Vasconum edo Euskal Herri berdea erretagoardia izan zen XII mendera arte.
Ezin dugu gure kultura Euskal Herri berdearen kulturara murriztu, honek nazio pobretu egiten du. Onartu behar dugu, harrotasunez eta inolako konplexurik gabe, euskaldun edo baskoi izateko era guztiak, gaur egunera heldu direnak, eta guzti hauek biltzen dituen Nabarra, nazionalitate “nabar” batean sartuta: espainol eta frantziarrek, godo eta frankoen oinordekoek, oraindik ere oinperatzea lortu ez dituzten baskoiak gara.
Nabarzaleok, naturaltasunez barneratu behar ditugu gure amankomuneko proiektuan bai gure Ebroko aberkideak, “baskoi geldiezin horiek”, baita gure aberkide gaskoi eta bearnesak ere, “baskoi erromanizatuak”, hauek, gure era berean, franko eta akitaniar-ingelesei aurre egin baitzieten, eta gaur egun inperialismo frantsesa jasan behar baitute.
Gure nazioaren egungo helburuari dagokionez. Nabar nazio honen helburua gure estatua berrezarri edo martxan jartzea izan behar da. Estatua brujabea da beraz bere lurraldean beste estatu baten presentzia ezin dezake onartu. Estatua ondo definitzen ez dakigun ideia bat da, baina igarri egiten dena, pasaporteak ematen baititu, hauteskundeak deitzen baititu, funtzionari eta epaile armada bat baitu, lurraldea defendatzen baitu, bandera bat baitu, kirol selekzioak nazioartean parte hartzeko… “Estatua” ez da errez manipulatu edota gutxitu daitekeen termino bat: “indar ideia” bat da, bateratzailea eta oso argia.
Nabar herriak, subjektu politiko bihurtuz gero berreskuratu dezake soilik bere askatasuna, buruek indarrak batu eta pausoak markatu beharko lituzkete; baina indarra herriak sortzen du, hau sinisten ez duena ez dadila etorri. Goitik beherako proiektu bat, edo inperioek onartutako alderdi politikoek bideratutako proiektu bat, inperioek haien intereserako erraz okertu dezaketen proiektu bat da, gure kontra doazen interesendako.
Herri honetako indar guztien helburu bakarra gure Estatuaren aktibazioa izan behar da. Herri-nazioa badugu, baina ilusioa itzuli behar diogu, bide onera eraman, eta honetarako gidariak falta ditugu.
Gure estrategiari dagokionez. Herri honetako indar guztien bateratzea Gobernu Nabar baten eraketara bideratua egon behar du, eta ezin dezakegu ezer baztertu, une historiko bakoitzak eta gure indarrek erakutsiko dizkigute momentu bakoitzean ditugun aukerak.
Oinarrian adostasun zabal bat izanez gero bakarrik lor dezakegu Gobernu hori gure herriaren erreferentzia eta ahotsa izatea. Horretarako, beharrezkoa dugu gure gidariek, nazionalista edo abertzalek egin ez duten moduan, Espainia eta Frantziako politiketan parte hartzeari uztea.
Gogoan izan dezagun, Nazioarteko Zuzenbidearen babesa dugula, Haya-ko Justizia Auzitegiaren 2010eko uztaileko 22ko ebazpenak erakusten duen bezala. Nazio Batuetako organo judizial garrantzitsuenak esandakoa laburtuko dut: “Nazioarteko Zuzenbidean ez dago araurik, Independentzia Deklaraziorik debekatzen duenik”.
Nafarzaleok aldarrikatzen dugu, nazio honek beharrezkoa duela gobernu bat eratzeko, oinarri sozial zabal bat duen gobernu bat, 778eko abuztuaren 15ean eta 824 urtean baskoiok sortu genuena modukoa. Orduan jaiotako Estatuaren sortzea ospatzen dugu gaur, Pasai Donibaneko portuan, zera dioen plakaren aurrean:
Lortutako garaipenagatik eskerrak emanez eta Betiko Birjin Santa María eta Jaungoikoari egindako eskaintza beteaz, haien eta Pasaiko lagunen izenean, 824an Orreagara eta Piriniora joan ginenean irabazle, Vasconia gure herriarekin Carlo Magno errege frankoaren ejerzitoari aurre egitera
Gora Nabarroa Osoa!
Komentariorik egin nahi? idatz egiguzu 
